در خفای خانهٔ خود چه بگویم،ای دریغا
دریغ از گشاده دستی
نه ز پول، ز دل پرستی
گفت بودند که آنچه داری
نه ز چهر که اذان دل داری
به هوای آن دل ای زیبا
پا گذشتم در این قدمگاه
چه بگویم، ای دریغا
نه از آن دل مانده بود، نگار
نه از آن گشاده دستی
نه ز شیدای و نه آن یگانه مستی
پویا
۹۰/۷/۲۷ - ۵:۱۸
محبوس در پیچک تنهایی ها
نشست بر خاکستر یادگاری ها
می نویسم از دل شکستگی ها
تا بدانی غم بی تو بودن ها
چه کرد با این دل خسته و تنها
پ.ن ۱: تو که رفتی بیا خاطرهاتم با خودت ببر
پ.ن ۲: خستگی‌ام برا خودش عالمی داره!
پ.ن ۳ : می‌خوام یه مدت بزنم تو خط بی‌خیالی، ببینم انور چه خبر! خدا رحم کنه!
من منم، خسته از روزمرگهای روزانه! همان مترسکم که فقط باد پائیزی را به آغوش میکشد!
من آن دوره گرد عاشقم
که در پس کوچه‌های خاطره
آواز‌های کودکانه می‌خواند
من همان دست فروش عاشقم
که در بساط خود
هیچ نداشت
شاید فریاد محبوسم
در مکعب ترانه‌‌های تو
من آن خبر بازگشتم
اسیر در پاکتی خیس
همانکه، هیچگاه به صاحبش نرسید
من آن مترسک
گشوده آغوشم
میان دشتی سبز
من آن قطره بارانم
میان آسمان
اما، تنها
پ.ن: ...
پ.ن ۲: :|
